بریدۀ کتاب
1403/1/21
4.5
1
صفحۀ 7
اندوه من آن قدر در خود تکرار شده بود، درست همچون تکه کاغذی که بارها و بارها تا شود، ضخیم و ضخیم‌تر شود، سخت‌تر و سخت‌تر گردد، دیگر همه‌ی وجودم را فرا گرفته بود.
اندوه من آن قدر در خود تکرار شده بود، درست همچون تکه کاغذی که بارها و بارها تا شود، ضخیم و ضخیم‌تر شود، سخت‌تر و سخت‌تر گردد، دیگر همه‌ی وجودم را فرا گرفته بود.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.