بریده‌ای از کتاب آقای ایرانشهر؛ سفرنامه ی یک تبعید اثر رحیم مخدومی

کوه مصائب بر دوش حضرت روح‌الله بود و سایه‌اش بر سر طلبه . روح‌الله ، مراد طلبه بود و تکیه‌گاهش . طلبه هرگاه از سایه‌ی مصائبِ مراد ، طاقت از کف می‌داد ، با به خود او پناه می‌بُرد . از او آرامش می‌گرفت ؛ که حلمش اقیانوس بود و استقامتش بنیان مرصوص .