بریده‌ای از کتاب آئینه تمام نما: بیاناتی از استاد آیت الله حائری شیرازی درباره حضرت امام حسین (ع) و واقعه عاشورا اثر محمدصادق حائری شیرازی

شهادت را باید از کشته شدن جدا کنیم. هر کشته‌ای شهید نیست. از رسول اکرم (ص) روایت شده که فرمود: «هر کس نصیبی جز آن غرض و منظوری که به خاطر آن آمده، ندارد؛ حتی اگر کسی به نیت زانوبند شتری آمده باشد، نصیبی غیر از همان نخواهد داشت». پس مسئله شهادت به خون نیست. این خون نیست که مسئله را بزرگ می‌کند. مثلا وقتی ما می‌گوییم: «قانون اساسی ما یا انقلاب ما، خون‌بهای هزاران شهید است» در این عبارت مسامحه وجود دارد؛ چرا که این انقلاب است که به شهادت‌ها ارج می‌دهد، انسانیت است که شهید را بالا می‌برد. در واقع خون از نیت کسب ارزش می‌کند. این صحیح نیست که بگوییم مکتب از خون کسب ارزش می‌کند. مکتب آن قدر ارزش دارد که ریختن خون‌ها برای آن، کار راجح و لازمی بود. مکتب ارزش ذاتی دارد و خون از مکتب کسب ارزش می‌کند، همان طور که ماه از خورشید کسب نور می‌کند.