بریده‌ای از کتاب سه کتاب اثر هوشنگ ابتهاج

مرا آزردی و گفتم که خواهم رفت از کویت بلی رفتم؛ ولی هر جا که رفتم، دربِدر رفتم به پایت ریختم اشکی و رفتم، در گذر از من از این ره بر نمی‌گردم که چون شمعِ سحر رفتم تو رشکِ آفتابی، کی به دست سایه می‌آیی دریغا آخر از کوی تو با غمْ همسفر رفتم