بریده‌ای از کتاب گزیده کتاب پس از غروب: تحلیل رخدادهای پس از رحلت پیامبر (ص) تا پایان عصر سومین زمامدار اثر یوسف غلامی

به راستی آیا گوینده‌ی آن جمله‌ی اهانت‌آمیز نمی‌دانست که با این اعتقاد، وی در زمره‌ی مشرکانی قرار خواهد گرفت که به رسول خدا جنون و سحر نسبت می‌دادند؟ از شأن وی به دور است که آن دسته از آیات قرآن که این نسبت‌ها را از پیامبر دور می‌دارد، نشنیده و نخوانده باشد. وی حتماً آیات سوره نجم و حاقه را شنیده بود که: «یار شما نه گمراه شده و نه در نادانی مانده. از سر هوس سخن نمی‌گوید. این سخن به جز وحی که بر او فرستاده شده، نیست. آن را [فرشته] قدرتمند به او فرا آموخت. (نجم ۲-۵) آن قطعاً گفتار فرستاده‌ای بزرگوار است. آن گفتار شاعری نیست [که] کمتر [به آن] ایمان داربد. و نه گفتار کاهنی [که] کمتر [از آن] پند می‌گیرید. فرودآمده‌ای از جانب پروردگار جهانیان است. اگر [او] پاره‌ای گفته‌ها به ما نسبت داده بود، دست راستش را سخت می‌گرفتیم، سپس رگ قلبش را پاره می‌کردیم (الحاقه ۴۰-۴۶)»