بریده‌ای از کتاب آرامش به سبک راهب جنگلی اثر بیورن ناتیکو لیندبالاد

اگر همیشه به پیش فرض های ذهنی خودت چنگ بزنی، دسترسی به خودت را محدود میکنی و چیزهای زیادی را از دست میدهی. اگر میخواهیم به سطح بالاتری از خردمندی برسیم، ناچاریم از برخی تعصب هایمان دست بکشیم و با ندانسته هایمان راحت تر کنار بیاییم. این فکر که همه چیز را میدانیم معمولاً مشکل بسیار بزرگی است، ولی پذیرش این که همه چیز را نمیدانید، واقعاً بعید است جایی باعث دردسر شود. اگر بچسبیم به چیزهایی که فکر میکنیم از قبل میدانیم، چطور ممکن است چیز جدیدی کشف کنیم؟ چطور یاد بگیریم؟ چطور خودمان را توسعه دهیم، خلاقیت چه میشود بازیگوشی چه میشود؟ چطور میتوانیم راهی پیدا کنیم که یک به علاوه یک بشود سه؟