بریده‌ای از کتاب آبنبات نارگیلی اثر مهرداد صدقی

تا برسم خانه کمی دیر شد. وقتی رسیدم فهمیدم بی بی، بی بی عزیزم، همان شبی که من توی راه بودم، برای همیشه به خاطره ها پیوسته است. با شنیدن این خبر دیگر نتوانستم روی پاهایم بایستم. نشستم و گریه کردم. دوست داشتم ببینمشو لااقل با او خداحافظی کنم. اما حیف که نشد! *به یاد همه مادربزرگ های آسمانی.