بریده‌ای از کتاب دیر درخت نارنج: بخش اول اثر سامانتا شانون

کیت گفت : چیزی که من می‌دونم مهم نیست، چیزی که دنیا می‌بینه، مهمه. اجازه بده از فرصت استفاده کنم و مثالی بزنم: هنر. هنر یه آفرینش بزرگ نیست، بلکه مجموعه ای از آفرینش های کوچیکه. وقتی که یکی از شعرای منو می‌خونی، هفته ها وقتی رو که صرف سوردنش کرده‌م، نمی‌بینی؛فکر کردنا،واژه هایی که قلم خوردن،و صفحه هایی که با بیزاری سوزوندم. در نهایت همه‌ی چیزی که می‌بینی، همون چیزیه که می‌خوای ببینی. سیاست هم اینحوریه.