بریده‌ای از کتاب یک عاشقانه ی آرام اثر نادر ابراهیمی

مشکلِ ما این نیست که برای شیرین کردنِ زندگی ، معجزه نمی‌کنیم ؛ مشکلِ ما این است که همانقدر که ویران می‌کنیم ، نمی‌سازیم ؛ همانقدر که کهنه می‌کنیم ، تازگی نمی‌بخشیم ؛ همان‌قدر که دور می‌شویم ، باز نمی‌گردیم ؛ همانقدر که آلوده می‌کنیم ، پاک نمی‌کنیم ؛ همانقدر که تعهدات و پیمان های نخستینِ خود را فراموش می‌کنیم ، آنها را به یاد نمی‌آوریم ؛ همانقدر که از رونق می‌اندازیم ، رونق نمی‌بخشیم . مشکل این است که از همه‌ی رویا های خوشِ آغاز دور می‌شویم و این دور شدن به معنای قبولِ سلطه‌ی بی‌رحمانه‌ی زمان است .