بریده‌ای از کتاب ابن مشغله اثر نادر ابراهیمی
1403/3/22
4.2
107
صفحۀ 112
اگر امید را دمی رها نکردیم، نه بدان دلیل بود که آن را در خود داشتیم؛ با بدان سبب بود که امید را چون ودیعه‌یی به دست ما سپرده بودند تا به دست دیگران بسپاریم.
اگر امید را دمی رها نکردیم، نه بدان دلیل بود که آن را در خود داشتیم؛ با بدان سبب بود که امید را چون ودیعه‌یی به دست ما سپرده بودند تا به دست دیگران بسپاریم.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.