بریده‌ای از کتاب فانوس حرم: بر اساس زندگی نامه شهید مدافع حرم محسن فانوسی اثر زینب شعبانی

اوایل بیشتر نماز جماعت میخواندیم. اما از وقتی فاطمه شروع به راه رفتن کرد، دیگر نمی شد. بعضی وقتها وسط نماز می آمد بغل من و مجبور میشدم بچه به بغل بقیه نماز را بخوانم. اما همیشه نمازهای پشت سر حاجی را دوست داشتم پشت کسی که تمام زندگی ام بود، نماز خواندن لذت خاصی داشت. حاجی به من هم برای نماز اول وقت خیلی تأکید می کرد. بعضی وقتها اذان که میداد، می آمد آشپزخانه، دستم را می گرفت و می برد برای خواندن نماز. می گفت: باید نماز را اول وقت بخوانی تا بالا برود. کار و ظرف و غذا پختن بماند برای بعد مگه حدیث را نشنیدی: «نماز در اول وقت خشنودي خداوند میان وقت رحمت خداوند و پایان وقت عفو خداوند است. اگر میخواهی خدا از تو راضی باشد نماز اول وقت بخوان راست میگفت هیچ چیزی لذت نماز اول وقت را نمی داد. گاهی وقت ها هم که خانه بود نماز شب خواندنش را میدیدم خیلی وقتها از احادیث ائمه الا برای من میخواند و من را هم تشویق به خواندن می کرد. می گفت تو هم هر جا حدیث قشنگی دیدی بنویس و برای من بخوان. این حدیث پیامبر را هم در مورد نماز شب می خواند؛ «خدا رحمت کند مردی را که شب از خواب برخیزد و نماز شب بخواند و همسرش را نیز بر این عمل تشویق نماید و اگر بیدار نشد با اجازه قبلي او) به صورت وي آب بپاشد و او را بیدار کند و همچنین خدا بیامرزد زنی که در شب برخیزد و نماز شب بخواند و شوهرش را نیز بدین عمل وادار کند و اگر از جای برنخواست با اذن قبلي او آب به صورتش بپاشد تا او را بیدار کند. ص ۷۳