بریده‌ای از کتاب سیری در نهج البلاغه اثر مرتضی مطهری
1403/8/12
صفحۀ 290
انسان آنگاه خود را دارد و از دست نداده که خدا را داشته باشد؛ آنگاه خود را به یاد دارد و فراموش نکرده که از خدا غافل نباشد و خدا را فراموش نکند؛ خدا را فراموش کردن ملازم است با خود فراموشی.
انسان آنگاه خود را دارد و از دست نداده که خدا را داشته باشد؛ آنگاه خود را به یاد دارد و فراموش نکرده که از خدا غافل نباشد و خدا را فراموش نکند؛ خدا را فراموش کردن ملازم است با خود فراموشی.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.