بریده‌ای از کتاب خاطرات یک دختر جوان اثر آنه فرانک

<<می روم روی تخت دراز می کشم و می خوابم تا زمان و همچنین این سکوت و ترس وحشتناک سريع تر بگذرد،چون هیچ راه دیگری برای کشتن آنها وجود ندارد.>>