بریده‌ای از کتاب ما ایوب نبودیم اثر فاطمه ستوده

مثل تموم وقت هایی که خارج از ایران نشستی و آدم ها رو در حال وقت گذرونی می‌بینی، به دغدغه های توی سرشون فکر می‌کنی، بعد سرت رو می‌بری توی گوشی و اخبار وطن رو می‌خونی. به حبابی نگاه می‌کنی که نمی‌ذاره با دنیا یکی شی. به این همه فاصله در عین نزدیکی. به تمام چیزهایی که خیلی از آدم ها لازم نیست از دنیا بدونن و کوچکترین اهمیتی هم براشون نداره.