بریده‌ای از کتاب چگونه دوستی کنیم: راهنمایی باستانی بر دوستی راستین اثر مارکوس تولیوس سیسرون

اولی - اینکه ما باید برای دوستانمان همان کاری را انجام دهیم که برای خودمان می کنیم- یقیناً اشتباه است. فکر کنید که چه کار هایی برای دوستانمان انجام می دهیم که هرگز برای خودمان نمی کنیم! بخاطر دوست، نزدیک بی ارزش تنما و تقاضا خواهیم کرد یا با تندی و درشتی با کسی درگیر و مواجه خواهیم شد. انجام این کار ها اگر برای خودمان باشد مایه ننگ است و اگر برای دوستان باشد غالباً مایه سرافرازی. دیدگاه دوم دوستی را به مبادله پایاپای اعمال و احساسات محدود می کند. این نگرش دوستی را به محاسبه دقیق و تنگ نظرانه طلب و بدهی فرو می کاهد. به گامن من، دوستی راستین چیزی غنی تر و سرشار تر از آن است. دوستی داستین حساب ها را بازبینی نمی کند که ببیند بیشتر داده ایم یا گرفته ایم؛ نمی ترسد از آنکه لطف و محبتی هدر برود یا سرریز شود و به زمین بریزد یا بیش تر از آن مقداری که جبران می شود به کاسه دیگری بریزد؛ نه، دوستی چنین نیست.