بریدۀ کتاب

"دیوانه خموش به عاقل برابرست دریای آرمیده به ساحل برابرست در وصل و هجر سوختگان گریه میکنند از بهر شمع خلوت و محفل برابرست دست از طلب مدار که دارد طریق عشق از پافتادنی که به منزل برابرست گردی که خیزد از قدم رهروان عشق با سرمه سیاهی منزل برابرست دلگیر نیستم که دل از دست داده ام دلجویی حبیب به صد دل برابرست صائب ز دل به دیدۂ خونبار صلح کن یک قطره اشک گرم به صد دل برابرست..."