بریده‌ای از کتاب انسان در جست و جوی معنا اثر ویکتور امیل فرانکل
1402/7/1
صفحۀ 52
دانستم که { نجات بشر در عشق و با عشق است.} در آن سپیده‌ی سحری و در آن حال دریافتم که اگر همه چیز را از انسان بگیرند، باز هم حتی اگر یک لحظه و یک‌دم هم که شده میتواند خوشبخت بماند. و آن زمانی است که به محبوب خویش بیندیشد.
دانستم که { نجات بشر در عشق و با عشق است.} در آن سپیده‌ی سحری و در آن حال دریافتم که اگر همه چیز را از انسان بگیرند، باز هم حتی اگر یک لحظه و یک‌دم هم که شده میتواند خوشبخت بماند. و آن زمانی است که به محبوب خویش بیندیشد.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.