رنج چون مرگ و سرنوشت، بخش جدایی ناپذیر زندگی است و در واقع بدون مرگ و رنج زندگی کامل نمی‌شود.

دانستم که { نجات بشر در عشق و با عشق است.} در آن سپیده‌ی سحری و در آن حال دریافتم که اگر همه چیز را از انسان بگیرند، باز هم حتی اگر یک لحظه و یک‌دم هم که شده میتواند خوشبخت بماند. و آن زمانی است که به محبوب خویش بیندیشد.

ما از یاد آوری ایام گذشته بیزاریم.