بریدۀ کتاب

بنابر اصول نیوتن، همه چیز، از سیارات مداری گرفته تا سیبی که از درخت فرو می‌افتد، دستخوش قانون واحدی‌اند: نیروی گرانش. جهان هستی به صورتی منطقی در این سیستم نگریسته می‌شود، و قوانین آن مستقل از این که کجا و یا تحت چه شرایطی اعمال می‌شوند، همواره سازگار باقی می‌مانند. بنیان‌های این جهان‌اند که در آن فضا و زمان به عقل سلیم تعلق دارند. همان‌گونه که نیوتن در اصول ریاضیات (پرینسیپا) خود با اطمینان نوشت: «زمان مطلق، واقعی و ریاضی، فی نفسه و بنابر ماهیت‌اش، بدون ارتباط با هرچیز خارجی به آرامی جاری است، و نام دیگر آن دوام و مدت است.» به همین ترتیب «فضای مطلق، ماهیتاً، بدون ارتباط با هرچیز خارجی همواره بدون تغییر و استوار باقی می‌ماند.» به بیان دیگر فضا و زمان مطلق‌اند. و این طور هم به نظر می‌رسید.