بریده‌ای از کتاب آلیس پای آتش اثر یون فوسه

حالا دیگر به ندرت شاد است، نقریبا هیچ‌وقت شاد نیست، خیلی هم خجالتی‌ست، واقعا هست، نمی‌خواهد کسی را ببیند و اگر کسی هم بیاید رویش را می‌کند آنطرف و اگر پا بدهد که مجبور شود با کسی حرف بزند همینطوری می‌ایستد و نمی‌داند با دست‌هایش چه کار کند، نمی‌داند چه بگوید، می‌ایستد و از خجالت حالش بد می‌شود، با خودش می‌گوید همه می‌فهمند، با خودش می‌گوید چه فرقی دارد حالا؟