بریده‌ای از کتاب درباره معنی زندگی اثر ویل دورانت

روزگاری کودک روحی جاودانه داشت، حالا چند تا غده دارد. از نظر فیزیکدان کودک فقط یک گروه مولکولی اتم یا الکترونی است. از نظر فیزیولوژیست پیوند ناپایدار ماهیچه استخوان و عصب است. از نظر پزشک توده ی سرخ رنگی از درد و بیماری است. از نظر روان پزشک سخنگوی در مانده ی وراثت و محیط و انبوهی از واکنش های شرطی است که با گرسنگی و عشق به هم می ریزد. تقریباً هر ایده ای که این ارگانیسم عجیب داشته باشد، یک توهم است. هر احساسی داشته باشد پیش داوری قلمداد می شود. نظریه های خوب آزادی اراده و زندگی پس از مرگ را می پروراند و لحظه به لحظه بیشتر رو به زوال و نابودی می روند قواعد بزرگ فلسفی می سازد که در آن قطره ی آب، دریا را توضیح دهد. این موجود به نام انسان، به ندرت به این موضوع فکر می کند که یک گونه از میلیاردها گونه ی خلقت و تجربه ی گذرای طبیعت است.