بریده‌ای از کتاب کاراوال؛ اسطوره ای اثر استفانی گاربر

کم پیش می‌آمد که مردم برای مدتی طولانی به چشمان یکدیگر خیره شوند، چون یک جورهایی حتی از لمس کردن همدیگر هم صمیمانه‌تر به نظر می‌رسید. وقتی دانته به چشمان تلا خیره می‌شد،دیگر دنیا را تماشا نمی‌کرد. حتی حواسش به خودش هم نبود، در واقع تا حدودی خود را به خطر می‌انداخت تا روی تلا تمرکز کند.