بریده‌ای از کتاب دلهره هستی اثر آلبر کامو

`` من جایی دهشت انگیز تر از گورستان « برو » نمی‌شناسم که روبروی یکی از زیباترین چشم انداز های جهان قرار دارد. از بناهای زشتی که در حلقه توده های سیاه است غم جانگدازی برمیخیزد که در آن مرگ چهره راستین خود را نشان میدهد. به یادبودهای دل گونه ای که مردم بر گور خویشان خویش آویخته اند چنین نوشته شده است :« *هر چه جز خاطره میمیرد* » . ```