بریده‌ای از کتاب با شبیرو اثر محمود دولت آبادی
1403/2/21
4.0
3
صفحۀ 93
گویا خوی آدم این طور است که هر گاه پی برد از همه جا و همه چیز جدا مانده است، دلش می‌خواهد به خاک خودش بچسبد. خاکی که بر آن از مادر زاییده است.
گویا خوی آدم این طور است که هر گاه پی برد از همه جا و همه چیز جدا مانده است، دلش می‌خواهد به خاک خودش بچسبد. خاکی که بر آن از مادر زاییده است.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.