بریده‌ای از کتاب ملکوت اثر بهرام صادقی
1404/3/31
3.7
52
صفحۀ 55
اما این زمين بيگناه نيست و مادرگناهكاران است و گاهواره‌ی همه‌ی آتش‌ها و گلوله‌ها و خون‌ها و شلاق‌ها‌ست و من او را نمى‌بخشم زيرا ريشه‌هاى درخت من از خاک سياه او غذا می‌گيرند و از چشمه‌هاى زهر‌آلود او آب می‌نوشند و سرانجام در بستر او خواهند پوسيد و من شكايت زمين را به آسـمان‌ها و به ملكوت‌ها خواهم برد.
اما این زمين بيگناه نيست و مادرگناهكاران است و گاهواره‌ی همه‌ی آتش‌ها و گلوله‌ها و خون‌ها و شلاق‌ها‌ست و من او را نمى‌بخشم زيرا ريشه‌هاى درخت من از خاک سياه او غذا می‌گيرند و از چشمه‌هاى زهر‌آلود او آب می‌نوشند و سرانجام در بستر او خواهند پوسيد و من شكايت زمين را به آسـمان‌ها و به ملكوت‌ها خواهم برد.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.