بریده‌ای از کتاب آنی شرلی در اونلی اثر لوسی مود مونتگمری

آنه! یک قلب شکسته، در زندگی واقعی به دردناکی داخل قصه ها نیست. مثل یک دندان آزاردهنده، قابل مداراست... اگر چه تشبیه شاعرانه‌ای به نظر نمی‌رسد. گاهی اوقات درد بالا می‌گیرد و نمی‌گذارد حتی شب ها چشم‌‌هایت را روی هم بگذاری، ولی در این میان گهگاهی اجازه می‌دهد فراموشش کنی و از زندگی، رویاها، پژواک ها و شیرینی ها لذت ببری. حالا نگاهت ناامید شد. دیگر از نظر تو من همان شخصیت جالب‌توجه پنج دقیقه پیش نیستم؛ چون اسیر خاطره‌ای سوزناک شدم، اما غم خودم را زیر لبخندهایم پنهان می‌کنم. این بدترین بخش...یا بهترین بخش از زندگی واقعی است آنه! چون اجازه نمی‌دهد از دست بروی. باعث می‌شود همچنان احساس آرامش و موفقیت کنی، در حالی که دلت می‌خواهد غمگین و سوگوار باشی. چه شیرینی لذیذی است! زیاد خوردنش برایم خوب نیست، ولی دلم نمی‌‌خواهد دست بکشم.