بریده‌ای از کتاب سه دفتر (گناه دریا، ابر و کوچه و بهار را باور کن) اثر فریدون مشیری
3 روز پیش
صفحۀ 207
به گریه گفتمش: «از بوسه‌ای دریغ مدار» / به خنده گفت که: «این باده را به خواب بنوش»
به گریه گفتمش: «از بوسه‌ای دریغ مدار» / به خنده گفت که: «این باده را به خواب بنوش»
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.