بریده‌ای از کتاب بار دیگر شهری که دوست می داشتم اثر نادر ابراهیمی
1403/12/1
صفحۀ 35
ما، در«خفاخانه»های ضمیر خویش، چیزی را پنهان نگه‌داشتیم. پنهان و سرسختانه نگه‌داشتیم. و روزی دانستیم-و تو نیز خواهی‌دانست- که زمانْ جاودان بودن همه‌چیز را نفی می‌کند. پوسیدگی بر هرآنچه پنهان شده‌است دست می‌یابد و افسوس به جای می‌ماند.
ما، در«خفاخانه»های ضمیر خویش، چیزی را پنهان نگه‌داشتیم. پنهان و سرسختانه نگه‌داشتیم. و روزی دانستیم-و تو نیز خواهی‌دانست- که زمانْ جاودان بودن همه‌چیز را نفی می‌کند. پوسیدگی بر هرآنچه پنهان شده‌است دست می‌یابد و افسوس به جای می‌ماند.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.