بریده‌ای از کتاب چگونه کوتاه و موثر صحبت کنیم؟ اثر جیم واندهی، مایک آلن، ری شوارتز

ما میدانیم که همه افراد زمان کمتر، گزینه های انتخابی بیشتر و حواس پرتی های بی پایانی دارند؛ با وجود این، همان تعداد کلمات یا حتی بیشتر را بیان میکنیم و دقیقاً به همان شکلی می نویسیم که برای نسلهای گذشته مینوشتیم. این مسئله جدیدی نیست مارک تواین در سال ۱۸۷۱ در نامه ای به دوستش نوشت: «وقت نداشتم برایت یک نامه کوتاه بنویسم؛ برای همین یک نامه طولانی نوشتم همه این کار را می کنند. ما سعی میکنیم با زیاده روی در گفتن کلمات تظاهر کنیم یا هوش و ذکاوت مان را به رخ دیگران بکشیم. این را میتوان در محل کار در ایمیلهای شخصی و رسانه های حرفه ای مشاهده کرد.