بریده‌ای از کتاب از قیطریه تا اورنج کانتی اثر حمیدرضا صدر

چه‌چیز باعث می‌شود حمیدرضا صدر نامی، به جای پریدن از روی پل، به جای شلیک گلوله توی مغزش، به جای پریدن در رودخانه، به جای خفگی با گاز، به جای مرگ خودخواسته، بماند، بجنگد، بجنگد، بجنگد آنقدر که دیگر حمیدرضا صدر نباشد؟ دخترش می‌گوید: فقط به خاطر ما!
لحظه‌ای دچار حس غریبی شدم. شعف از این فرهنگ خانواده‌دوست زیبای ایرانی، و ضعف از این فرهنگ که خود را فدای دیگری می‌کنی، تا جایی که دیگر خودی در میان نباشد...
آیا زندگی ارزش جنگیدن دارد؟!