بریده‌ای از کتاب پدر، عشق و پسر اثر سیدمهدی شجاعی

<<عجیب بود میان این پدر و پسر.من گمان نمی کنم در تمام عالم،میان یک پدر و پسر،این همه تعلق،این همه عشق،این همه انس و این همه ارادت حاکم باشد.من همیشه مبهوت این رابطه ام.گاهی احساس می کردم که رابطه ی حسین با علی اکبر فقط رابطه ی یک پدر و پسر نیست؛رابطه ی یک باغبان با زیباترین گل آفرینش است،رابطه ی عاشق و معشوق است،رابطه ی دو انیس و همدل جدایی ناپذیر است.احساس می کردم رابطه ی علی اکبر با حسین،فقط رابطه ی یک پسر با پدر نیست؛ رابطه ی مأموم و امام است،رابطه ی مرید و مراد است، رابطه ی عاشق و معشوق است،رابطه ی محبّ و محبوب است و اگر کفر نبود؛می گفتم رابطه ی عابد و معبود است.>>