بریده‌ای از کتاب برادران کارامازف اثر فیودور داستایفسکی

«نترس، دختر، از هیچی نترس عذاب هم نده خودت را. فقط ، به توبه‌یی که کرده‌ای وفادار باش، پای توبه‌ات محکم بایست. خدا همه‌ی گناهانت را می‌بخشد. گناهی نیست، در این دنیا هیچ گناهی نیست که خدا به توبه کار واقعی نبخشد. گناه هیچ بنده‌یی هر قدر هم که بزرگ باشد به پای دریای رحمت و عشق بی‌منتهای خدا نمی‌رسد. کدام گناه می‌تواند از عشق و محبت خدا بیشتر باشد؟ تو فقط به فکر توبه‌ی خودت باش و یک آن ازش غافل نشو. ترس را از دلت بیرون کن و فراموش نکن که خدا خیلی بیشتر از آن که به فکر تو می‌رسد دوستت دارد. عشق خدا با گناه تو تمام نمی‌شود. در آسمان برای یک گنهکار که توبه کند، بیشتر شادی کنند تا برای نود و نُه صالح که نیاز به توبه ندارند. این را از قدیم گفته‌اند. پس، برو و دیگر از هیچی نترس نگران حرف مردم هم نباش کسی هم چیزی گفت، ناراحت نشو. با شوهر مرحومت هم در دل آشتی کن و او را قلباً ببخش هر قدر هم که تو را رنجانده باشد. اگر توبه کرده‌ای باید دنباله‌رو عشق باشی نه کینه و نفرت چون اگر دنباله‌رو عشق باشی پیرو راه و رسم خدا شده‌ای با عشق همه چیز به دست می‌آید. با عشق، هر چیزی را می‌شود خرید. همین من، که مثل تو یک موجود گنهکارم، اگر رحم آوردم و دلم به حال تو سوخت، ببین خدا چه رحمتی شامل حالت می‌کند. عشق گنجینه‌ی بی‌بهایی است، طفلکم با عشق می‌توانی دنیا را بخری. هم گناهان خودت را بخری هم گناهان دیگران را. حالا برو. برو و دیگر از هیچی نترس.»