بریده‌ای از کتاب سنگ، کاغذ، قیچی اثر مهناز براتی

آرزوها مثل پیراهن‌های ویترین فروشگاه هستند؛به نظر زیبا می‌رسند،ولی گاهی اندازه‌ات نیستند. بعضی بیش از حد کوچک‌اند و برخی بیش از حد بزرگ. «خوشبختانه مادرم به من خیاطی یاد داد و حالا آرزوهایم هم می‌توانند اندازه‌ام شوند؛دقیقاً عین پیراهن‌ها».