بریده‌ای از کتاب یک عاشقانه ی آرام اثر نادر ابراهیمی

مگذار که عشق ، به عادتِ دوست داشتن تبدیل شود! مگذار که حتی آب دادنِ گل های باغچه ، به عادتِ آب دادنِ گل های باغچه تبدیل شود! عشق ، عادت به دوست داشتن و سخت دوست داشتنِ دیگری نیست ؛ پیوسته نو کردنِ خواستنی‌ست که خود ، پیوسته ، خواهانِ نو شدن است ، و دیگرگون شدن . تازگی ، ذاتِ عشق است ، و طراوت ، بافتِ عشق . چگونه می شود تازگی و طراوت را از عشق گرفت ، و عشق ، همچنان ، عشق بماند؟