بریده‌ای از کتاب جمع‌ها و حاصل جمع‌ها اثر علی صفایی حائری

ما راکدیم. اگر مثل آب چشمه‌ها «پاک و طاهر» هم باشیم، وقتی «راکدیم»، می‌گندیم. آیا متوجه بوی گند خودمان نمی‌شویم؟ چقدر نیرو که در ما راکد مانده است! چقدر گره که دست ما می‌تواند باز کند! مغز ما چقدر می‌تواند مشکلات اجتماعی، خانوادگی، اصلا جهانی را حل کند! ولی ما در حل مشکلات خودمان هم مانده‌ایم.