بریده‌ای از کتاب اول شخص مفرد (مجموعه داستان) اثر هاروکی موراکامی

شنیده‌ام می‌گویند که شادترین زمان عمر آن دورانی است که آهنگ‌های پاپ واقعاً برایمان معنایی دارند و واقعاً به دلمان می‌نشینند. شاید درست باشد، شاید نه. در نهایت شاید آهنگ‌های پاپ چیزی نیستند جز همان آهنگ‌های پاپ. و شاید زندگی ما هم چیزی صرفاً تزئینی و مصرفی است، یک فوران زودگذر رنگ و دیگر هیچ.