بریده‌ای از کتاب گریزی از شکست نیست اثر جو موران

این جمله رو داره در وصف روتین روزانه‌ش و کارتی که باهاش وارد ساختمان شرکتشون می‌شه و به واسطه‌ش اجازهٔ عبور و رسیدن به واحد شرکت پیدا می‌کنه می‌گه و نمی‌تونم بگم چه‌قدر باهاش احساس نزدیکی می‌کنم و همچین چیزی برام به شکل نمادین، داره چه یادآوری می‌شه هر چند وقت یک‌بار! (اگر بخوام اغراق نکنم که بگم «هر روز»!)