بریدۀ کتاب

آدم‌ها وقتی غمی دارند؛ دوست دارند زیر سایه‌ی اندوهی بزر‌‌گ‌تر اشک بریزند تا بی‌تابی‌هایشان کودکانه به نظر نیاید. خسرو هم در سایه‌ی پرده‌های کربلایی قهوه‌خانه، بر غم‌های خودش پنهانی اشک می‌ریخت.