بریدۀ کتاب

وقتی فهمیدم امید یک هیجان نیست، شوکه شدم؛ امید یک شیوه تفکر یا فرایندی شناختی است. هیجانات نقش حمایتی دارند، حال آن که امید در حقیقت طبق گفته اسنایدر یک فرایند فکری متشکل از اهداف، مسیر‌ها و عاملیت است. به عبارت ساده امیدواری زمانی اتفاق می‌افتد که بتوانیم اهداف واقع بینانه تعیین کنیم (می‌دانم کجا می‌خواهم بروم). راه رسیدن به این اهداف را بدانیم، توانایی انعطاف‌پذیر ماندن و ایجاد مسیرهای جایگزین را داشته باشیم (می‌دانم چگونه به آنجا برسم. من مقاوم هستم و می‌توانم ناکامی را تحمل کنم و دوباره تلاش کنم). خودمان را باور داشته باشیم (می‌توانم این کار را انجام بدهم). «بنابراین امیدواری ترکیبی از هدف‌گذاری، استقامت و پشتکار در راه رسیدن به اهداف و باور داشتن توانمندی‌های خود است.»