بریده‌ای از کتاب دختر پرتقال اثر یوستین گوردر

وقتی از ضمیر اول شخص جمع استفاده می‌کنیم، دو نفر را در یک فعالیت مشترک قرار می‌دهیم، درست مثل موجودات مرکب. در بسیاری از زبان‌های دنیا، ضمیر مخصوصی برای دو نفر وجود دارد که فقط مختص دو نفر است و بدین ترتیب دو نفر را از چند نفر جدا می‌سازد. این ضمیر را دوآلیس یا چیزی می‌گویند که بر دو تقسیم می‌شود. [...] وقتی از واژهٔ دوآلیس یا عدد دو استفاده می‌کنیم، قانون‌های جدیدی را مطرح می‌کنیم. به گردش می‌رویم. به همین سادگی، گئورگ، فقط سه کلمه، ولی با همین سه کلمه شرح دقیقی از اعماق زندگی دو انسان را بر روی زمین آشکار می‌کنیم. [...] ضمیر "ما" دایره‌ای کامل شده است. مثل دنیایی است که به تکامل رسیده باشد.