بریده‌ای از کتاب انقلاب را زیستن اثر آصف بیات

نکتهٔ توجه‌برانگیز این است که انقلاب تونس فضا را برای دین‌داری و حجابِ گسترده‌تر باز کرد، رژیم سکولار سرکوبگر بن‌علی چند دهه مذهب و حجاب را تحت‌کنترل درآورده بود، اما انقلاب مصر بیزاری از نمایش مذهب یا استقرار اسلام را تجربه کرد. بسیاری به سیاست مذهبی، حکومت اخوان‌المسلمین و نگرش‌های انحصارگرایانهٔ آن بدگمان شدند. آنها نه از مذهب، بلکه از نمایش عمومی مذهب روی‌گردان شده بودند. فردی گفت: «من مسلمانم و نماز می‌خوانم، اما مسلمان‌بودن با حجاب تعریف نمی‌شود، بلکه رابطهٔ من با خدا آن را تعریف می‌کند». آنها این کار را در جامعه‌ای انجام می‌دادند که تا همین چند وقت پیش، از باحجاب‌ها همچون شرکت‌کنندگان در مسابقات زیبایی تجلیل می‌کرد و درعین‌حال بی‌حجاب‌ها را با انگ فاسد تحقیر می‌کرد. پس از کودتای ۲۰۱۳، تعدادی از مؤسسه‌ها مانند تلویزیون و خطوط هوایی، تحت‌تأثیر این روند، تمایلی به استخدام زنان باحجاب نداشتند و برخی کافه‌ها، رستوران‌ها یا استراحتگاه‌های ساحلی باحجاب‌ها را محدود می‌کردند. برخی روایت‌ها هم باورنکردنی بود، مثلاً به گوش می‌رسید که زنان محجبه را از حضور در جشن‌های عروسی منع می‌کردند. در چرخشی چشمگیر از دههٔ ۱۹۹۰، حتی مردان نیز ترجیح می‌دادند با زنان بی‌حجاب ازدواج کنند.