بریده‌ای از کتاب در باب حکمت زندگی اثر آرتور شوپنهاور

انسان پرمایه در تنهایی محض با افکار و تخیلات خود به بهترین نحو سرگرم می‌شود، حال آنکه تنوع مداوم در معاشرت، نمایش‌ها، گردش و تفریح، ممکن نیست کسالت شکنجه‌‌آور فردی بی‌مایه را برطرف کند.