بریده‌ای از کتاب گلستان سعدی؛ از روی نسخه تصحیح شده محمدعلی فروغی اثر سعدی
1403/10/12
صفحۀ 94
پارسایی را دیدم بر کنار دریا که زخم پلنگ داشت و به هیچ دارو بِه نمی‌شد. مدت ها در آن رنجور بود و شکر خدای عزوجل علی الدوام گفتی. پرسیدندش که : شکر چه می‌گویی؟ گفت : شکر آن که به مصیبتی گرفتارم نه به معصیتی.
پارسایی را دیدم بر کنار دریا که زخم پلنگ داشت و به هیچ دارو بِه نمی‌شد. مدت ها در آن رنجور بود و شکر خدای عزوجل علی الدوام گفتی. پرسیدندش که : شکر چه می‌گویی؟ گفت : شکر آن که به مصیبتی گرفتارم نه به معصیتی.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.