بریده‌ای از کتاب سیاست های خیابانی (جنبش تهی دستان در ایران) اثر آصف بیات

در آغاز اینطور به نظر می‌رسید که گروه‌های محلی مختلف شامل کمیته‌ها، مجاهدین، روحانیون، چپ‌ها و شهرداری‌ها، راجع به مسائل و مشکلات محلی با یکدیگر همکاری خواهند کرد. با اين حال، اختلاف سیاسی و ایدئولوژیک به زودی بروز کرد و همگرایی و همبستگی جایش را به نوعی فرقه‌گرایی در سطح ملی و محلی داد. اعضای کمیته، که بدوا به‌عنوان یک سازمان مدنی داوطلبانه‌ی متشکل از جوانانی دارای جهت‌گیری‌های سیاسی مختلف شکل گرفته بود، به‌زودی به‌صورت جزیی از حزب حاکم «جمهوری اسلامی» درآمد، در اوایل تابستان ۱۳۵۸ کمیته‌ها، از تمامی کسانی که حاضر نبودند از خط حزب جمهوری اسلامی تبعیت کنند، پاکسازی شد.