بریدۀ کتاب

یورگن روله گفت؛ در رثای شخصیت رِند کتاب دوازده صندلی آستاپ بِندر !
شخصیتی که سخت از ذهن خوانندگان کتاب پاک میشه.

عنوان این بخش کتاب گویای همه چیزه. 
خندیدن، برای گریه نکردن! 
و اشاره به دوره ای داره که، به مشکلات، گره ها و ناعدالتی های جامعه نگاه طنز میشه تا شمشیر انتقاد خودش رو داخل غلافی از حریر و ابریشم مخفی کنه. شاید از چشمان بد دور بمونه و راهی برای رسیدن به گوش سردمداران قدرت و دیگران داشته باشه.
البته که با ممنوعیت چاپ آثار یوگنی پتروف و ایلیا ایلف در دوره استالین تاریخ به ما ثابت کرد حتی خندیدن هم حدی داره و به هرچیزی نمی‌توان خندید...


پ‌ن: دوست داشتم که  پستش کنم ولی نمیشد :(