بریده‌ای از کتاب شهید نوید: روایتی از زندگی شهید مدافع حرم نوید صفری اثر مرضیه اعتمادی

خلوت مادر پسریمان همیشه برکت داشت. برکتش مقتل هوایی بود که نویدم می خواند. من هم می نشستم روی صندلی آشپزخانه و دل می دادم به مقتل خوانی هایش.نور‌و‌عطر روضه ها و اشک های که سر می‌خوردند روی صورت ماهش، می‌پیچید توی آشپزخانه ی کوچکمان، می رفت لابلای طعم‌خورشت ها و همراه برنج ها قد می کشید و مثل پیچک، همه خانه را می گرفت. مادر خوشبختی بودم که خورشتم همراه آهنگ‌های روضه های پسرم‌حا‌می افتاد، نه ؟