بریده‌ای از کتاب شما که غریبه نیستید اثر هوشنگ مرادی کرمانی

صفحه ی سفید کاغذ بهترین کسی بود که حرف هایم را گوش می کرد ، گوش می کرد و گوش می کند صفحه ی سفید کاغذ مسخره ام نمی کند. چیزهایی که میگویم توی دلش نگه می دارد. خجالتم نمی دهد. نیش نمی زند. پدر ، مادر ، خواهر و برادر و همه کسم است. مرا به گذشته می برد، به آینده می برد، به خیال هام می برد. به رنج ها و شادی هایم. بغض می کند. لبخند می زند.