بریده‌ای از کتاب بادام اثر وون پیونگ سون

اما دنیای کتاب ها متفاوت بود.در آنجا جاهای خالی زیادی وجود داشت،جای خالی بین کلمات و حتی بین خطوط؛می توانستم خودم را در آنجا بفشارم و بنشینم یا راه بروم یا افکارم را خط بکشم...