بریدۀ کتاب

در تربیت زهرا شیوه‌های جالبی داشت. هرگز او را تنبیه نکرد. اصلاً با زدن مخالف بود. به خصوص آنکه می‌گفت نام مادرم روی اوست. اگر زهرا اذیت می‌کرد، سید فقط سکوت می‌کرد. همین سکوتش باعث می‌شد تا زهرا با اینکه خیلی بچه بود متوجه اشتباهش شود. بعد می‌رفت و از پدرش عذرخواهی می‌کرد. معتقد بود تنبیه باید اخلاقی باشد، تا اثر اخلاقی هم بگذارد. می‌گفت: «باید با بچه دوست بود.»