بریده‌ای از کتاب مسئله علم و علم انسانی در دارالفنون عصر ناصری: پژوهشی در آثار مکتوب شناخته شده دارالفنون (از 1267 تا 1313ق) اثر ابراهیم توفیق

بله جالبه واقعا 

بعد از این نظر شما اسم ایشون رو گوگل کردم و سرگذشت‌اش را خواندم. متاسفانه عادت کرده‌ایم به اینگونه رفتارها با آدم‌هایی که ارزشمند اند. به قول ِ داود فیرحی در جامعه سن‌زده ایران، نمی‌توان خیلی قد بلند شد چون چه کسی یک تک خوشهٔ بلند گندم در یک مزرعه دیده است؟
ولی این کتاب واقعا بهم نشون داد نویسنده‌هایی به غایت دقیق و حرفه‌ای داره.
افسوس! 

یکی از حسرت‌های زندگی‌ام این بود که می‌خواستم سرِ کلاسِ درسشون زنده و حضوری بشینم که اجل مهلت نداد.
روحشون شاد باد و یادشان گرامی می‌ماند.